الگوی توسعه و پیشرفت در جمهوری اسلامی ایران صرفا محدود به رشد ثروت در کشور نیست؛ بلکه رویکرد «توسعه‌محور» و «عدالت‌محور» مبنا و الگوی توسعه ایران اسلامی را تشکیل داد‌ه‌است. تحقق عدالت با توسعه و با رشد اقتصادی در کنار هم و با هم چارچوبی است که باید سیاست‌های عمومی کشور بر مبنای آن تدوین و اجرا شود. الگوی توسعه و پیشرفت متوازنی که مبتنی‌بر دانش و تدبیر، ظرفیت‌های ملی، رضایت‌مندی و اعتماد عمومی، مشارکت شهروندان، جامع، همه‌جانبه و بر‌پایه هویت‌های دینی، ملی و فرهنگی ایران عزیز باشد، الگویی است که می‌تواند رفاه، پیشرفت، انسجام و همبستگی و رضایت اجتماعی را برای ایرانیان به به ارمغان آورد.
در ماهنامه گفت‌وگوی اجتماعی موضوع توسعه و پیشرفت به عنوان یک دال مرکزی در اولویت گفت‌وگوهای اجتماعی با صاحب‌نظران، اندیشمندان، مدیران ارشد اجرایی، کنشگران مدنی و پژوهشگران قرار دارد تا این مسئله از ابعاد مختلف، واکاوی گردد و تجویزهای راهبردی و سیاستی نیز در اختیار تصمیم‌گیران قرار گیرد و در همین راستا در حوزه عمومی به اشتراک گذاشته‌شود.
در همین چارچوب در شماره اخیر ماهنامه گفت‌وگوی اجتماعی (فروردین‌ماه)، پرونده‌ای ویژه به مسئله توسعه نامتوازن اختصاص یافته‌است و مطالبی از جناب آقای عبدالرضا رحمانی فضلی، سرکار خانم معصومه ابتکار، جناب آقایان علی‌اصغر احمدی، علی زینی‌وند، عبدالمحمد زاهدی، بایزید مردوخی، مهدی قمشی، ابراهیم حاجیانی و علیرضا قیامتی نیز منتشر شده‌است.
همانطور که بیان شد در این شماره گفت‌وگوی اجتماعی توسعه نامتوازن را از زوایای مختلف بررسی کرده و به پیامدها و عواقب عدم توجه به این امر مهم اشاره شده‌است. تاکید بر برنامه‌ریزی و تدوین برنامه‌های واقع بینانه به همراه حضور افراد توانمند جهت اجرایی ساختن این برنامه‌ها، از مهم‌ترین عوامل کلیدی بررسی شده در این مطالب هستند.
توجه ویژه به شرایط اکولوژیک، خصوصا منابع آب کشور یکی از موارد شایان توجه در مصاحبه‌ها و یادداشت‌ها بوده‌است. همچنین توجه به این امر خالی از لطف نیست که دقت داشته باشیم ایران با داشتن جمعیت بالای ۸۵ میلیون نفر و مساحتی بیش از ۱ میلیون و ۶۴ هزار کیلومتر مربع، فارغ از تجربه زیست‌محیط و اقلیم‌های متفاوت، اجتماعات و فرهنگ‌های مختلفی را نیز در خود جای داده است. توجه به تفاوت‌های موجود در بین نقاط مختلف کشور و درک این تفاوت‌ها و یافتن راه‌حلی برای استفاده از پتانسیل‌های موجود برای ساختن ایرانی یکپارچه و رشد و توسعه روزافزون، از مواردی است که در این شماره از ماهنامه گفت‌وگوی اجتماعی جای گرفته است.
همچنین در این شماره اشاره می‌شود که پس از درک شرایط موجود کشور، نیازمند یک برنامه مدون که واقع‌بینانه و قابل اجرا است، هستیم، که این امر مستلزم بررسی‌های دقیق بر پایه دانش و تجربه‌های جهانی است؛ بررسی این موارد به ما کمک خواهد کرد تا برنامه‌ای منسجم‌تر داشته باشیم.
در همین راستا به افرادی نیاز داریم تا این برنامه منسجم را به نحوی اجرا کنند که هیچ گزندی به آن وارد نشود؛ به افرادی نیاز داریم که متعهد به اسناد باشند و اجازه ندهند گرایش و تمایلات سیاسی و اجتماعی آن‌ها خدشه‌ای به برنامه‌های کشور وارد کند.
و در نهایت لازم به ذکر است که توجه به این امر و پیگیری آن تا حدی حائز‌اهمیت است که تاثیر مستقیم بر اعتماد اجتماعی، که امروز بسیار کاهش یافته‌است، خواهد داشت؛ در پی این اقدامات سرمایه اجتماعی و اعتماد اجتماعی دستخوش تغییر در جهت مثبت خواهند شد. بازگشت روی خوش سکه اعتماد اجتماعی به سمت حکومت موجبات پیشرفت و توسعه را بیش‌از‌پیش و دوچندان خواهد کرد.
